Dinaaiya
Blijf op de hoogte en volg Denise
17 April 2016 | Ghana, Tamale
De tijd is wederom voorbijgevlogen. Een tussentijdse update is er niet geweest, maar….. De conceptversie van het onderzoeksrapport en het bijbehorende product zijn klaar en gepresenteerd! Na het analyseren van alle data hebben Simone en ik alle communities nog aangedaan tijdens een ‘Good Bye tour.’ De werkdagen werden langzaam aan steeds langer en het was niet gemakkelijk om het onderzoek op tijd af te ronden. We nemen beiden geen genoegen met ‘matig’ maar streven ernaar om alles netjes op orde te hebben. We wisten ook dat de vakantie eraan kwam als beloning, dat motiveerde ons om het onderzoek op tijd af te maken. Dit zorgde voor wat heen en weer gevlieg en slapeloze nachten. De vele uitdagende ritjes op de motor hebben me doen beseffen dat ik best voor een rijbewijs door kan gaan in Nederland. Mijn sociale leven stond even op een heel laag pitje de afgelopen tijd. Eenmaal thuis na een lange dag, ging mijn energie eerst nog naar mijn gastgezin. Hoewel de gezondheidsproblemen wat naar de achtergrond verdwenen zijn, merk ik wel dat mijn lichaam uitgeput is van dit Ghanese (afstudeer-)avontuur. Maargoed, het onderzoek dus… We hebben hele mooie conclusies kunnen trekken uit het onderzoek. Er zat veel bruikbare informatie tussen. Een paar weken terug hebben we zelfs de deelvragen nog omgebogen naar de (toen nog overbodige) informatie die we hadden. We hebben het begrip ‘eigenwaarde’ kunnen definiëren met alle vrijwilligers in de organisatie en na kunnen denken over persoonlijkheidseigenschappen die hier invloed op hebben. Ook hebben we gekeken naar de manier waarop geboden activiteiten bijdragen aan het vergroten van eigenwaarde bij kinderen en de rol van staff members en facilitators hierin. Het onderzoek was zeer inspirerend en leerzaam, ik had geen ander onderzoek willen doen als afstudeeropdracht. Afgelopen week moest Simone noodgedwongen eerder naar Nederland vertrekken vanwege persoonlijke omstandigheden. Met nog maar 2 weken Ghana in het vooruitzicht, was dit voor ons beiden echt een tegenslag. Op donderdag vergezelde ik Simone naar het vliegveld, maar van maandag t/m woensdag heeft ze zich nog volledig ingezet voor het onderzoek. We hebben veel te veel gedaan in deze dagen, maar het was goed om het zo te doen. Simone heeft haar keuzes gemaakt en ik heb geprobeerd haar daarin zo goed mogelijk te ondersteunen. De presentatie van het onderzoek en het product stond op vrijdag gepland. Ik heb mijn uiterste best gedaan om de informatie goed over te brengen na een zeer intensieve week. Het onderzoeksrapport bevat nu 130 pagina’s. 5 minuten voorafgaand aan de presentatie begon ik met het voorbereiden. Dit was er ’s ochtends bij ingeschoten door, hoe kan het ook anders, ‘omstandigheden.’ Al met al, bleek de presentatie goed overgekomen te zijn. De druk was van de ketel sinds vrijdagavond, hoewel ik deze dagen toch ook nog veel op mijn to-do-lijst heb staan. Komende dinsdag ga ik al op vakantie, dus de tijd dringt! Gisteren heb ik mijn motor net op tijd kunnen verkopen. Ook dat is weer een last van mijn schouders. Het is nog steeds onwerkelijk om zonder mijn maatje op reis te gaan, maar ik probeer voor ons beiden te genieten en ik hoop oprecht dat Simone nog eens terug kan keren naar Ghana om rond te reizen.
Misschien zijn mijn blogs niet altijd ‘leuk’ om te lezen, maar ik word hier in Ghana behoorlijk met de neus op de feiten gedrukt. Ik probeer een eerlijk beeld te schetsen van het leven hier, en ‘leuk’ komt niet altijd in het woordenboek voor. Iedere dag hebben we te maken met ‘life challenges.’ Het gastgezin waarin ik verblijf besteedt vooral veel energie in overleven. Het is een trieste situatie, maar zo realistisch en representatief. Afhankelijkheid en onzekerheid zijn dagelijkse kost, iets waar ik niet aan lijk te wennen. Misschien wel omdat het tegenovergestelde waarden zijn van kernwaarden in Nederland. Een paar weken terug hadden we 5 dagen achtereen geen water en zaten we vaak zonder elektriciteit, terwijl de broer uit mijn gastgezin gediagnosticeerd was met malaria. Machteloosheid overspoelde iedereen in het gezin. Een paar weken later (toen we wél water hadden), deed ik een zeer heldere uitspraak tegenover mijn zus uit het gastgezin. We bevonden ons in een uitzichtloze situatie toen ik zei: ‘Life is not easy, but it does not depend on the presence of water.’ Een basisbehoefte is bijzaak geworden, wanneer je bezig bent met overleven. Klinkt dat niet tegenstrijdig? Het weerspiegelt de complexiteit van het leven hier.
Ik heb ontzettend veel goede herinneringen aan mijn tijd in het gastgezin. Ik moet er niet aan denken om mijn kanjers hier achter te laten. Zonder hen had ik het waarschijnlijk niet gered in Tamale. Ze hebben me zoveel bijgebracht. Een poging om mijn dankbaarheid hiervoor uit te drukken in woorden zal tevergeefs zijn. Morgen overhandig ik mijn symbolische cadeautjes aan het gastgezin. In de afgelopen maanden heb ik de familie van beide kanten (vader en moeder) mogen bezoeken. Dat was erg bijzonder, het was een eer om hier verwelkomt te worden. De families vonden het echter een grote eer om mij te mogen ontvangen. De familie van de gastmoeder woont in Ejura. De reis hiernaartoe met Simone en de gastmoeder was erg interessant. Mma Amama spreekt geen Engels en heeft nogal een eigen wil. Mijn Dagbanli was meestal niet toereikend genoeg om plannen te bespreken. Mijn koppigheid maakte de communicatie en besluitvorming niet gemakkelijker, maar het leverde wel hele grappige momenten op (achteraf). De reis zullen we alle drie niet snel vergeten! Iedereen kijkt er zeer positief op terug. Vorige week werd ik gecorrigeerd op mijn gedrag door Maame. Ik had mijn tas niet naar binnen gebracht voordat ik kwam socializen. Naar traditie had ik mijn spullen eerst naar binnen moeten brengen. Ik zei dat ik waarschijnlijk weinig gebruiken had nageleefd de afgelopen maanden, waarop we samen hard moesten lachen. Ik geloof dat mijn uitspraak bevestigd werd…
Simone en ik hebben heel hard gewerkt maar we hebben ook heel erg veel genoten. Meer dan de helft van het totaal aantal weekenden zijn we erop uit getrokken. Na Mole National Park, besloten we een dagtrip naar Daboya te organiseren waar we de Fugu weverijen in actie konden zien. Andere weekenden brachten we een bezoek aan: Karimenga (Meet Africa), Sirigu (bedrijvigheidsproject voor vrouwen) & Paga (heilige krokodillen), Nkoranza (Hand in Hand Project), Boabeng (Monkey Sanctury), Ejura (familiebezoek gastmoeder) & Kintampo (watervallen) en Bimbilla (Beekeeping Project CPYWD). Het was al snel duidelijk dat Simone en ik gemeenschappelijke interesses hebben als het gaat om reizen.
Ik zal mijn verblijf in Tamale altijd blijven koesteren, vanwege de vele leermomenten die het heeft opgeleverd. Woorden schieten tekort om de impact van mijn ervaringen hier te kunnen beschrijven.
De komende dagen ben ik te vinden in Kumasi, Cape Coast en Accra, voordat ik op 27 april terug vlieg naar Nederland. Dit was mijn laatste blog, maar kom gerust eens op bezoek als ik weer in Nederland ben!
Misschien zijn mijn blogs niet altijd ‘leuk’ om te lezen, maar ik word hier in Ghana behoorlijk met de neus op de feiten gedrukt. Ik probeer een eerlijk beeld te schetsen van het leven hier, en ‘leuk’ komt niet altijd in het woordenboek voor. Iedere dag hebben we te maken met ‘life challenges.’ Het gastgezin waarin ik verblijf besteedt vooral veel energie in overleven. Het is een trieste situatie, maar zo realistisch en representatief. Afhankelijkheid en onzekerheid zijn dagelijkse kost, iets waar ik niet aan lijk te wennen. Misschien wel omdat het tegenovergestelde waarden zijn van kernwaarden in Nederland. Een paar weken terug hadden we 5 dagen achtereen geen water en zaten we vaak zonder elektriciteit, terwijl de broer uit mijn gastgezin gediagnosticeerd was met malaria. Machteloosheid overspoelde iedereen in het gezin. Een paar weken later (toen we wél water hadden), deed ik een zeer heldere uitspraak tegenover mijn zus uit het gastgezin. We bevonden ons in een uitzichtloze situatie toen ik zei: ‘Life is not easy, but it does not depend on the presence of water.’ Een basisbehoefte is bijzaak geworden, wanneer je bezig bent met overleven. Klinkt dat niet tegenstrijdig? Het weerspiegelt de complexiteit van het leven hier.
Ik heb ontzettend veel goede herinneringen aan mijn tijd in het gastgezin. Ik moet er niet aan denken om mijn kanjers hier achter te laten. Zonder hen had ik het waarschijnlijk niet gered in Tamale. Ze hebben me zoveel bijgebracht. Een poging om mijn dankbaarheid hiervoor uit te drukken in woorden zal tevergeefs zijn. Morgen overhandig ik mijn symbolische cadeautjes aan het gastgezin. In de afgelopen maanden heb ik de familie van beide kanten (vader en moeder) mogen bezoeken. Dat was erg bijzonder, het was een eer om hier verwelkomt te worden. De families vonden het echter een grote eer om mij te mogen ontvangen. De familie van de gastmoeder woont in Ejura. De reis hiernaartoe met Simone en de gastmoeder was erg interessant. Mma Amama spreekt geen Engels en heeft nogal een eigen wil. Mijn Dagbanli was meestal niet toereikend genoeg om plannen te bespreken. Mijn koppigheid maakte de communicatie en besluitvorming niet gemakkelijker, maar het leverde wel hele grappige momenten op (achteraf). De reis zullen we alle drie niet snel vergeten! Iedereen kijkt er zeer positief op terug. Vorige week werd ik gecorrigeerd op mijn gedrag door Maame. Ik had mijn tas niet naar binnen gebracht voordat ik kwam socializen. Naar traditie had ik mijn spullen eerst naar binnen moeten brengen. Ik zei dat ik waarschijnlijk weinig gebruiken had nageleefd de afgelopen maanden, waarop we samen hard moesten lachen. Ik geloof dat mijn uitspraak bevestigd werd…
Simone en ik hebben heel hard gewerkt maar we hebben ook heel erg veel genoten. Meer dan de helft van het totaal aantal weekenden zijn we erop uit getrokken. Na Mole National Park, besloten we een dagtrip naar Daboya te organiseren waar we de Fugu weverijen in actie konden zien. Andere weekenden brachten we een bezoek aan: Karimenga (Meet Africa), Sirigu (bedrijvigheidsproject voor vrouwen) & Paga (heilige krokodillen), Nkoranza (Hand in Hand Project), Boabeng (Monkey Sanctury), Ejura (familiebezoek gastmoeder) & Kintampo (watervallen) en Bimbilla (Beekeeping Project CPYWD). Het was al snel duidelijk dat Simone en ik gemeenschappelijke interesses hebben als het gaat om reizen.
Ik zal mijn verblijf in Tamale altijd blijven koesteren, vanwege de vele leermomenten die het heeft opgeleverd. Woorden schieten tekort om de impact van mijn ervaringen hier te kunnen beschrijven.
De komende dagen ben ik te vinden in Kumasi, Cape Coast en Accra, voordat ik op 27 april terug vlieg naar Nederland. Dit was mijn laatste blog, maar kom gerust eens op bezoek als ik weer in Nederland ben!
-
17 April 2016 - 20:55
Eva:
Mooi dat je zo realistisch en positief naar de situatie kunt kijken denies! Fijn om te horen dat je zowel leerzame als gezellige momenten hebt mogen meemaken. Ondanks dat Simone er niet bij kan zijn, wens ik je veel plezier op vakantie. Je hebt het verdiend! Tot snel meissie. Drukkie -
18 April 2016 - 10:43
Bert Weijdema:
ha denise,
Goed om allemaal te lezen. Je hebt je reis verdiend, en uiteraard heel jammer dat simone daar niet bij is.
Het is goed om na de intensieve periode met het werk en het gastgezin, als overgang naar huis, even op jezelf te zijn en door reizen en actief en passief genieten bepaalde zaken te laten dalen en landen. Ik herinner van m'n eerste keer in Ghana dat mijn paar dagen Mole alleen, me heel goed gedaan hebben, om weer thuis in het gezinsleven, werk en andere dingen terug te keren.
Thuis in Nederland zal het ook wel op je af komen. Voor Simone is dit einde van haar reis niet fijn; de familieomstandigheden, zowel als de keiharde overgang en het niet goed kunnen besluiten van de ghanatijd, zullen haar rauw op haar dak komen te zitten.
Zoals ik al gemaild had, ben ik erg benieuwd naar de resultaten van jullie onderzoek, omdat ik de gegevens en hoe er in Ghana mee omgegaan wordt, meeneem naar mijn derde bezoek in oktober.
Mjin trainingen gaan over eigenwaarde opbouwen, dus jullie onderzoek had niet beter getimed kunnen worden! Dank! Ik zie en lees dat jullie met veel doorzettingsvermogen je plan tot werkelijkheid hebben gebracht. Daar mag je trots op zijn; het is niet niets om zoiets te doen.
goede reis en tot in Nederland.
groetjes, Bert -
20 April 2016 - 15:03
Jolanda (HU):
Met veel plezier heb ik jou en Simone in de afgelopen maanden gevolgd. Nu is het (afstudeer)plezier ten einde en kom je alweer bijna naar Nederland. Zodra je /jullie eraan toe bent /zijn, dan spreken we af om eens persoonlijk bij te praten over alles. Veel plezier de laatste dagen en succes met het maken van een goede afronding daar! Gr. Jolanda -
24 April 2016 - 04:55
Ron Wilkens:
Hallo Denise door omstandigheden kon ik niet alles volgen en dat heeft een aantal rede.
Toch uit een aantal verslagen kon ik lezen dat het vaak goed ging en een paar keer slecht.
Maar je wet van mij dat ik altijd er vertrouwen in had want je ging er voor.
Je bent echt een top vrouw.
Sorry dat ik niet altijd kon reageren terwijl dat mijn bedoeling was.
Hoop binnenkort weer contact te hebben en zal je dan alles vermelden hoe het gaat met Rene en waar ik mee bezig ben.
met mij wel goed maar druk met mij werk,tweeling broer en ga zo maar door.
IK GEEF JE EEN DIKKE COMPLIMENT MET WAAR JIJ MEE BEZIG BENT EN OOK EEN PAAR KNUFFELS.
Beste dame ik heb diep RESPECT voor jouw.
En als ik het goed begrijp heeft Simone samen gewerkt met jouw en rots in de branding geweest.
Hoop snel contact te hebben.
Nogmaals sorry.
Groetjes Ron -
01 Mei 2016 - 08:52
Mam:
Lieve Denise,
Dank je wel voor je mooie blogs.
Simone en jij hebben heel veel meegemaakt in korte tijd.
We hebben je nu gelukkig weer thuis! Oost, west, … ... <3 :)
Veel liefs van mam -
05 Mei 2016 - 01:38
Ron Wilkens:
Toppie en hoop snel weer te ontmoeten.
groetjes ron
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
