Nog amper 3 weke!

Oei oei, ik had mezelf voorgenomen om in deze laatste weken de blog beter bij te houden omdat er tijdens de eindsprint zoveel gebeurt. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat we alweer een maand verder zijn, zonder dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Waar eerst nog een redelijk duidelijke structuur zichtbaar was in mijn weekplanning, is deze nu totaal verdwenen. Elke week is anders en ook de dag zelf kan nog anders uitpakken dan ik verwacht had. Bij Brilliant Cut zijn 2 5-weekse cursussen gestart: huisbestuur en rekenaarvaardigheid (computercursus). De cursus is nu al 2 weken bezig. Er zijn 3 studenten bij huisbestuur, van verschillende leeftijden, en 5 studenten voor rekenaarvaardigheid – allemaal rond 20 jaar. Bij Brilliant Cut heb ik het grote voorrecht om cursussen te geven. De cursus voor huisbestuur bestaat uit 6 onderdelen: levensvaardigheid, persoonlijke hygiëne, keuken vaardigheden, was- en strijk vaardigheden, schoonmaakvaardigheden en geldbeheer. De cursus van rekenaarvaardigheid bestaat, naast de computercursus zelf, uit module 1, 2 en 6. (levensvaardigheid, persoonlijke hygiëne en geldbeheer) De thema’s waarin ik les geef, komen uit module 1 en 2. Hier komen onderwerpen in voor waar ik zelf onderwijs in heb gehad tijdens mijn SPH opleiding. Vorige week heb ik 5 keer voor de klas gestaan (en voor de klas staan is echt VOOR DE KLAS STAAN) om de studenten te onderwijzen in: beschrijf jezelf (mod. 1), selfagting (mod. 1), verslavende middelen x2 (module 2) en persoonlijke stress (mod. 1). Voor elk onderwerp heb ik een uur de tijd om de stof over te brengen. Vorige week heb ik op woensdag, donderdag en vrijdag voor de klas gestaan. Wat de cursus extra interessant maakt, is dat ik deze niet alleen in het Zuid-Afrikaans aanbied, maar ook in het Engels. Een van de studenten spreekt alleen de moeilijke Zuid-Afrikaanse talen, waardoor ik toch maar gekozen heb voor de Engelse variant. Vooral in de eerste week was het behoorlijk schakelen. Eerst moet ik flink nadenken over de vertaling naar het Afrikaans, maar daarna moet ik de uitleg ook nog in het Engels kunnen geven. Zo kom je nog eens te weten wat je kwaliteiten zijn! Ik ben erg gezegend met mijn taalvaardigheid, want zonder deze vaardigheid was het geven van de cursus op een verwarrende ramp uitgelopen. Zoals ik in een eerdere blog schreef, probeer ik in het cursusaanbod creatieve middelen te betrekken. Een eenvoudige schrijfoefening tover ik om naar een hilarisch spel en ik merk dat dat het werk is wat mij het meeste trekt. Niet alleen in Nederland, maar ook in Afrika vind ik het interessant om creatief en sociaal werk te combineren. De band met de cursisten wordt alsmaar sterker en hier en daar begin ik complimentjes te ontvangen. Deze week heb ik op maandag nog eens cursus mogen geven over verslavende middelen (module 2) en op woensdag heb ik cursus mogen geven over communicatie (module 1). Donderdag zou ik een cursus over huishoudelijk geweld (module 2) geven, maar er waren helaas maar 4 cursisten aanwezig waardoor de cursus niet door kon gaan. In Douglas worden veel mensen ziek in deze periode. In de nacht vriest het en zonder de zon kan het overdag maar 10 graden zijn. Verbazingwekkend vind ik het nog steeds en met dit weer realiseer ik me nog meer dat ik het Nederlandse weer absoluut niet mis! Op vrijdag deze week mag ik nog een cursus over conflicthantering (module 1) geven, als de studenten weer aanwezig zijn. Wat Brilliant Cut betreft zijn er nog 2 weken te gaan om te werken. Volgende week mag ik op maandag cursus geven over interpersoonlijke vaardigheden (module 1), huishoudelijk geweld, probleemoplossing (module 1) en persoonlijk leiderschap (module 1). De cursussen van module 1 en 2 vinden altijd in de ochtend plaats. Over 2 weken – de laatste week bij Brilliant Cut, geef ik nog 1 cursus over cultuurverschillen (module 1). Donderdag 19 en vrijdag 20 juni zal ik voor het laatst werken. Een heel verhaal, een hele ervaring.

Bij de Vaal-Oranje gaat ook alles goed. Hier heb ik de afgelopen maand op maandag en dinsdag gewerkt. De ontwikkelingen bij kinderen worden steeds meer zichtbaar en we realiseren ons steeds meer dat dit de laatste weken zijn waarin we de kinderen een plezier kunnen doen. We hebben gewerkt aan de thema’s: luisteren, concentreren, samenwerken en zelfvertrouwen. Volgende week spelen we nog een laatste keer met onze kinderen en sluiten we met hen af. We zijn volop bezig met de organisatie voor sportdagen op 18 en 19 juni. We willen met heel graad 4 (200 kinderen) en de leraren afsluiten voordat we naar Nederland gaan. Op de woensdag willen we 2 uur lang met kinderen van 3 klassen spelen en op donderdag met de andere 3 klassen. In Afrika is het best moeilijk om 2 weken vooruit te plannen, maar we proberen het slim en methodisch aan te pakken, zodat we hopelijk op de dagen zelf niet teleurgesteld worden. De gedachtegang hier is namelijk: zodra de kinderen geen toetsen meer hoeven te maken – dan komen ze niet meer naar school. Hetzelfde geldt voor de docenten die besluiten om vakantie te houden wanneer ze alles af hebben. Dit levert in de voorbereiding grappige situaties op, maar we hopen dat we door onze voorbereiding toch mooie dagen kunnen neerzetten. Het zijn hele flexibele werkdagen de komende weken op de vaal-oranje doordat alle kinderen toetsen moeten maken. Ik zal dan ook geen moeite doen om een soort van planning aan jullie duidelijk te maken, want die is er niet. (hoogtepunt)

Wat betreft het huis, is de groepssamenstelling weer iets veranderd. 10 dagen zijn de Belgische meisjes op vakantie geweest. Zij vertrekken deze vrijdag weer naar België met 2 andere jongens. Kim en Liza, die hier 7 maanden verbleven, zijn inmiddels ook vertrokken voor vakantie en de terugvlucht. Al met al, leven we nu met 10 meiden in Wimbledon. Wat inhoudt dat we nog maar 1 kookgroep hebben, ik een kamer voor mezelf heb gevonden en dat communicatie over en weer een stukje makkelijker gaat. In de tuin hebben we een nestje kittens en een nieuw paard. Deze week mochten we mee naar Sunset (vorige huis) om te zien hoe de nieuwe buffels vrijgelaten werden. Tof! Tijdens het afscheidsfeestje van Liza en Kim heb ik leren schieten, omdat de genodigden geweren mee hadden gebracht. Lisa kon het beste richten en mocht vorige week dinsdag mee op safari om een springbok te schieten. Toen we 2 dagen erna met z’n alleen zaten te eten kwamen de 2 mannen binnen met de springbokpastei, fillets en later ook met Biltong (gedroogd vlees). Het ergste van dit verhaal is misschien nog dat ik het zonder blikken of blozen kan typen omdat het voor mij ‘normaal’ is. Nog een ander hoogtepunt van de afgelopen maand, of nouja, was dat ik een vogelspin gevangen heb nadat hij over mijn bed liep (OP 10 CM AFSTAND). Een week eerder was er al een in de kamer gesignaleerd, waarbij ik Carline opdracht had gegeven deze onmiddellijk weg te halen. Nu was ik alleen thuis en kon ik niet anders dan zelf heldhaftig handelen. Ik wilde iemand halen, maar dan zou ik de spin uit het oog verliezen. Uiteindelijk heb ik de spin met een beker kunnen vangen. De doorsnee was ongeveer 5 cm, lange poten en de spin was bruin en behaard. Gelukkig was het geen dikke, maar alsnog kom ik deze liever niet tegen.

Het kerkavontuur is nog niet veel veranderd. Ik ben een aantal keren naar de shanti geweest en nog een enkele keer naar blauwdak. Na 4 maanden zie je connecties tussen de mensen duidelijker, wat het ook makkelijker maakt om naar de kerk te gaan. Ik ben door vrienden en collega’s ook uitgenodigd om in Breipaal te komen kuieren. Naar mijn idee is er heel wat voor nodig om het vertrouwen van deze mensen te winnen en ik ben blij dat ik dit in de afgelopen maanden heb kunnen bereiken. Merel en ik zijn nog naar een zaterdagmiddag kuier geweest. Toch wel grappig hoe je dan weer bij de directrice van de Vaal-Oranje thuis zit, die uiteindelijk weer een nicht is van een hechte collega bij Brilliant Cut. Zo zijn er nog heel veel voorbeelden. Wat wel moeilijker wordt om te aanvaarden, is het besef dat je vrienden/collega’s daadwerkelijk in deze armoede leven en in principe in een vicieuze cirkel leven. De huisjes, de shantis krijgen een gezicht en dat is niet altijd makkelijk. In dit geval kan ik alleen maar blij zijn dat ze gelukkig zijn en een sterk vertrouwen op God hebben.

Toch nog weer een aardig verhaal. Ik heb het hier erg naar mijn zin en ik ben gelukkig in het werk dat ik hier mag doen. De laatste weken zijn vol van activiteiten, maar ik merk dat ik daar ook genoeg energie voor heb. Als de grootste drukte voorbij is zal ik weer een update geven.

Tot de volgende keer!