Live by the day
Blijf op de hoogte en volg Denise
03 April 2014 | Zuid-Afrika, Kimberley
Sinds de vorige blog is alweer zoveel veranderd en heb ik veel bijzondere dingen meegemaakt. Niet elke ervaring daarin is positief, maar op deze manier leer ik wel veel. Met een schat aan levenservaring kom ik over een tijd weer terug naar Nederland. Inmiddels heb ik een document aangemaakt met de meest bizarre dingen die ik hier mee maak. Niet elke ervaring daarvan is geschikt om in de blog te verwerken. Ik heb het document aangemaakt met als doel dat ik later mijn eigen verhalen nog geloof. Dat zegt al heel wat! Iedere week, zelfs iedere dag is hier anders. Je kunt nooit een planning maken voor de dag, omdat er altijd wel wat tussenkomt. Om aan jullie toch duidelijk te maken welke ontwikkelingen hier plaats vinden, wacht ik steeds een aantal weken met het schrijven van mijn blog. Tijdens het schrijven van de vorige blog maakte ik nog weken van 35 uur stage. Een grote verandering in de afgelopen weken, is dat ik de keuze moest maken om van een van de stageplaatsen afscheid te nemen. Het sportveld, de school of briliant cut zou niet langer een van mijn stageplaatsen zijn. Ik heb ervoor gekozen om het sportveld op te geven. Het kostte mij teveel energie om de kinderen te begeleiden in combinatie met de warmte op het veld. De andere 2 stageplaatsen leveren mij persoonlijk ook meer energie op. Ik ben daar meer op mijn plek.
De groepssamenstelling is momenteel nog hetzelfde als een paar weken terug. Er komen binnenkort nog studenten bij, maar er zullen ook studenten vertrekken – waaronder mijn kamergenoten. Binnenkort verhuizen we waarschijnlijk ook naar een andere locatie binnen Douglas, omdat het jachtseizoen in onze lodge gaat beginnen. Mijn ervaring met dieren en diertjes wordt steeds meer uitgebreid. De grootste shock was toch wel de ontdekking van de Geelslang (Kaapse Cobra) in ons keukenkastje. Het was een jonge slang (jong in Afrika betekent niet altijd klein en lief) die nog niet giftig was. We zaten met een aantal studenten film te kijken toen we een gil uit de keuken hoorde. De schoonmaakster wilde schoonmaakmiddel pakken, maar zag toen de slang die ook bewoog. Meteen riep ze kilometers ver naar de andere schoonmaakster en werd onze safari man gebeld. Met grof geschud kwam hij aan om de slang te vangen. Toen dit angstaanjagende dier eenmaal gevangen was met veel moeite, werd het een aantal meter verderop weer vrijgelaten. Verder heb ik struisvogel gegeten en voor het eerst op een paard gezeten. De zebra’s zijn inmiddels gespot en tegenwoordig ga ik het gevecht aan met verdedigende vogels en tientallen muggen. Een nieuwe plaag is begonnen in onze tuin. Koringkrieken (google maar ) overspoelen onze tuin. Lelijk, groot en vervelend zijn ze.
Met mijn kerkavontuur ben ik nog niet veel verder gekomen. Ik ben 2 keer naar dezelfde kerk geweest en ik zou nu graag op zoek naar een Evangelische gemeente. Ondertussen ben ik al wel bij een concert geweest waarbij Afrikaanse opwekking gezongen werd. Met volle borst zongen Lisette en ik 10.000 Redes in ons beste Afrikaans mee. Een stukje herkenning was wel fijn. In Bongani en Breipaal is het trouwens rustig wat stakingen betreft. Er is wel wat onrust geweest, maar dit had een andere oorzaak. De observatie periode op de Vaal Oranje school is voorbij. We hebben nu 3 weken op maandag en dinsdag sport en spel mogen doen met de kinderen van graadt 4. De leeftijd van de kinderen verschilt nogal (8-14 jaar) en ook de problematiek wordt steeds meer zichtbaar. In een van de klassen zit een meisje wat waarschijnlijk doof is. Een hele (leuke) uitdaging om daarmee te werken. Als we in een pauze over het schoolplein lopen worden we door veel kinderen aangesproken. Sommige kinderen kennen we van school, anderen van het sportveld en weer anderen hebben we nog nooit gezien. Allemaal kennen ze onze naam en doen ze er alles aan om dichtbij ons te komen. Ik heb me wel eens moeder eend gevoeld toen een kolonne kinderen achter me aan kwam op het schoolplein. Ook tijdens de lessen worden we herkend. Als ik alleen over het plein loop, word ik wel eens aangesproken met: FLORENCE- ROOMY – DENIS!!! Erg schattig allemaal. Ik heb ontdekt dat een van mijn kernkwaliteiten toch wel ‘kuieren’ is. Als je een serieus gesprek wilt voeren met de directrice, moet je eerst een kwartier of langer over leuke dingen kunnen praten. Dan kun je voorzichtig tussen mond en lippen door zeggen wat je over wilt brengen. En dan moet je het gesprek nog op een positieve manier afsluiten. Ik voel me al een echte Afrikaan als ik weer eens een succesvolle kuier heb gehad. Schrijnend is het wel om te horen dat ouders van onze kinderen van het een op het andere moment overlijden.
Ook mijn stage van Briliant Cut is al een tijdje aan de gang. Echt een ontzettend leuke plek om mijn steentje bij te dragen. De eerste weken stonden in het teken van de diploma-uitreiking van de vorige groep. Daarna kon ik met een frisse start meedraaien bij de nieuwe groep. Een groep van 5 studenten van 20 jaar, wat een computercursus komt volgen. Daar horen nog de cursussen levensvaardigheden, persoonlijke hygiëne en welstand en persoonlijk geldbeheer bij. In de ochtend krijgen ze daarin les. Ik mocht meedoen met de opdrachten en ik heb zelfs al cursussen gegeven omtrent Alcoholgebruik, roken en de apartheid. De studenten staan bijzonder open voor mij, ze beschouwen me als ‘vriend’ en ‘familie.’ Ze zijn erg open naar mij waardoor ik veel kan bereiken met de gesprekken die ik voer. Ik hoop in het cursusaanbod creatieve interventies aan te kunnen bieden, zodat het personeel dit kan handhaven als ik weer terug ben in Nederland. Het alcoholprobleem is hier verreweg het grootste probleem, waar ik niet veel mee kan. Het probleem is te groot en ik denk niet dat ik de persoon ben om daar iets in te veranderen. Het mooie aan briliant cut is dat er gekeken wordt naar kansen en alternatieven, in plaats van het probleem zelf. Een gedachte is namelijk dat het alcoholgebruik werkeloosheid tot gevolg heeft, of zelfs de oorzaak is. Als ik binnenkom in briliant cut om mijn was af te geven, wordt me meteen van meerdere kanten gevraagd wanneer ik weer kom. Ik voel me er welkom, ik heb het idee dat mijn hulp gewaardeerd wordt – maar zeker ook dat ik als persoon gewaardeerd wordt. Naar dat gevoel was ik onder andere op zoek, dus ik ben ontzettend blij dat ik het hier gevonden heb. Ik hoop in de toekomst een samenwerkingsverband met de gevangenis op te kunnen stellen zodat de stages met elkaar verbonden worden.
Qua rust heb ik de afgelopen weken ook heel wat ingehaald. Zo ben ik een lang weekend naar de Augrabiës Falls geweest, in het noorden van Zuid-Afrika. De route daarnaartoe alleen al was de moeite waard. Ik heb een tijd in de woestijn gestaan – inclusief temperatuur – wat heel indrukwekkend was. Wat een stilte, wat een droogte en wat een rust. We hebben nog geprobeerd om de grens van Namibië over te steken, maar dit is net niet gelukt. We hadden onze stempel na sluitingstijd gehaald, waardoor we eigenlijk geen andere keuze hadden dan om weer terug te keren. Het was nog best een grappig verhaal. De watervallen zelf (nr. 5 van de wereld) waren heel erg mooi. Wat een kracht, wat een hoogte. We besloten om een hiking route te doen. Wandelen in Afrika is toch iets anders dan ik gedacht had…. Een avontuurlijke tocht van zeker 3 uur in 40 graden volgde. Toen we uiteindelijk op de weg uitkwamen, heeft een man ons met zijn ‘bakkie’ naar het restaurant gebracht. Hier hebben wij hem wat drinken aangeboden en hebben we lekker een uur zitten kuieren. In de avonden hebben we lekker gebraaid, waarvan de techniek ons ook steeds meer bekend wordt. Toen we terugkwamen is er in het huis wat onrust geweest omtrent de vakantie. De afgelopen week was het vakantie voor de scholen waardoor ook wij een week vrij hadden. Na heel wat gedoe kon ik mee met de Belgische meiden die de tuinroute gingen doen. Op zaterdagochtend vertrokken we naar Wilderniss. Ons hostel was aan het strand, waar we dan ook de middag hebben doorgebracht. Op zondag hebben we een kano tocht gedaan naar de watervallen. In de middag hebben we een prachtige wandeling gemaakt over de bergen langs de zee. Daar hebben we de ‘caveman’ bezocht. Op maandag zijn we naar de Cango Caves geweest, de grootste grotten ter wereld. In de middag zijn we in Oudtshoorn naar het KKNK festival geweest. Hier hebben we genoten van de gezellige markten en zijn we naar een concert geweest. Mijlpaal – Denise heeft gedanst bij een concert! Hoe geweldig is dat, een Afrikaans concert. De top 40 werd gecoverd, met onder andere nummers van Tina Turner. Met het zwarte, swingende publiek kun je wel raden wat er gebeurde. De stoelen bleven onbezet en de tent swingde de pan uit. Het maakte niet uit hoe oud je was, iedereen deed mee. Dinsdag heb ik een hele bijzondere ervaring opgedaan. Ik denk dat het mijn mooiste ervaring in Zuid-Afrika is. We zouden gaan paardrijden bij Potlierskop. 3 van de 4 meiden, waaronder ik, hadden nog niet eerder op een paard gezeten en hadden een rustige excursie voor ogen. Voor we het wisten gingen de paarden in galop de geweldige bergen op (en af). Wat een prachtige natuur en wat een geweldige manier om op safari te gaan. Ja, we hebben olifanten, zebra’s, neushoorns, gnoes en impala’s gezien. Door velden van proteas reden we 2 uur door het park. Woensdag reden we naar het drukke Kaapstad toe. Bij V&A Waterfront hebben we wat gegeten en gewinkeld. Toen we de tijd vergeten waren moesten we al sprintend de weg naar de auto weer terug vinden. Daarvandaan probeerden we ons zo snel mogelijk te handhaven in het Kaapse verkeer. Het station van Kaapstad is best groot als je haast hebt.. 2 minuten voor vertrek arriveerde ik bij de Greyhound richting Kimberley. Na het inchecken, was het toch eindelijk gelukt. 5 minuten te laat en zwaar oververhit begon ik mijn terugreis naar de Noord-Kaap. Hier haalden 2 andere studenten mij weer op. Ik heb nu nog een lang weekend vrij in het rustige en warme Douglas. Maandag gaan we er weer vol tegen aan.
Om toch nog iets van mijn ‘bizarre verhalen’ te delen… De bliksem heeft hier de bliksemafleider van het huis getroffen. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren en ik vond het toch wel schrikbarend. Een ander natuurverschijnsel is de zandtornado. Zowel op het sportveld als op de school waait het zand soms flink op waardoor er een tornado ontstaat. Ontzagwekkend kun je het in ieder geval noemen.
Bedankt allemaal weer voor het lezen van mijn blog. Ik lees de reacties altijd met een grote glimlach.
De groepssamenstelling is momenteel nog hetzelfde als een paar weken terug. Er komen binnenkort nog studenten bij, maar er zullen ook studenten vertrekken – waaronder mijn kamergenoten. Binnenkort verhuizen we waarschijnlijk ook naar een andere locatie binnen Douglas, omdat het jachtseizoen in onze lodge gaat beginnen. Mijn ervaring met dieren en diertjes wordt steeds meer uitgebreid. De grootste shock was toch wel de ontdekking van de Geelslang (Kaapse Cobra) in ons keukenkastje. Het was een jonge slang (jong in Afrika betekent niet altijd klein en lief) die nog niet giftig was. We zaten met een aantal studenten film te kijken toen we een gil uit de keuken hoorde. De schoonmaakster wilde schoonmaakmiddel pakken, maar zag toen de slang die ook bewoog. Meteen riep ze kilometers ver naar de andere schoonmaakster en werd onze safari man gebeld. Met grof geschud kwam hij aan om de slang te vangen. Toen dit angstaanjagende dier eenmaal gevangen was met veel moeite, werd het een aantal meter verderop weer vrijgelaten. Verder heb ik struisvogel gegeten en voor het eerst op een paard gezeten. De zebra’s zijn inmiddels gespot en tegenwoordig ga ik het gevecht aan met verdedigende vogels en tientallen muggen. Een nieuwe plaag is begonnen in onze tuin. Koringkrieken (google maar ) overspoelen onze tuin. Lelijk, groot en vervelend zijn ze.
Met mijn kerkavontuur ben ik nog niet veel verder gekomen. Ik ben 2 keer naar dezelfde kerk geweest en ik zou nu graag op zoek naar een Evangelische gemeente. Ondertussen ben ik al wel bij een concert geweest waarbij Afrikaanse opwekking gezongen werd. Met volle borst zongen Lisette en ik 10.000 Redes in ons beste Afrikaans mee. Een stukje herkenning was wel fijn. In Bongani en Breipaal is het trouwens rustig wat stakingen betreft. Er is wel wat onrust geweest, maar dit had een andere oorzaak. De observatie periode op de Vaal Oranje school is voorbij. We hebben nu 3 weken op maandag en dinsdag sport en spel mogen doen met de kinderen van graadt 4. De leeftijd van de kinderen verschilt nogal (8-14 jaar) en ook de problematiek wordt steeds meer zichtbaar. In een van de klassen zit een meisje wat waarschijnlijk doof is. Een hele (leuke) uitdaging om daarmee te werken. Als we in een pauze over het schoolplein lopen worden we door veel kinderen aangesproken. Sommige kinderen kennen we van school, anderen van het sportveld en weer anderen hebben we nog nooit gezien. Allemaal kennen ze onze naam en doen ze er alles aan om dichtbij ons te komen. Ik heb me wel eens moeder eend gevoeld toen een kolonne kinderen achter me aan kwam op het schoolplein. Ook tijdens de lessen worden we herkend. Als ik alleen over het plein loop, word ik wel eens aangesproken met: FLORENCE- ROOMY – DENIS!!! Erg schattig allemaal. Ik heb ontdekt dat een van mijn kernkwaliteiten toch wel ‘kuieren’ is. Als je een serieus gesprek wilt voeren met de directrice, moet je eerst een kwartier of langer over leuke dingen kunnen praten. Dan kun je voorzichtig tussen mond en lippen door zeggen wat je over wilt brengen. En dan moet je het gesprek nog op een positieve manier afsluiten. Ik voel me al een echte Afrikaan als ik weer eens een succesvolle kuier heb gehad. Schrijnend is het wel om te horen dat ouders van onze kinderen van het een op het andere moment overlijden.
Ook mijn stage van Briliant Cut is al een tijdje aan de gang. Echt een ontzettend leuke plek om mijn steentje bij te dragen. De eerste weken stonden in het teken van de diploma-uitreiking van de vorige groep. Daarna kon ik met een frisse start meedraaien bij de nieuwe groep. Een groep van 5 studenten van 20 jaar, wat een computercursus komt volgen. Daar horen nog de cursussen levensvaardigheden, persoonlijke hygiëne en welstand en persoonlijk geldbeheer bij. In de ochtend krijgen ze daarin les. Ik mocht meedoen met de opdrachten en ik heb zelfs al cursussen gegeven omtrent Alcoholgebruik, roken en de apartheid. De studenten staan bijzonder open voor mij, ze beschouwen me als ‘vriend’ en ‘familie.’ Ze zijn erg open naar mij waardoor ik veel kan bereiken met de gesprekken die ik voer. Ik hoop in het cursusaanbod creatieve interventies aan te kunnen bieden, zodat het personeel dit kan handhaven als ik weer terug ben in Nederland. Het alcoholprobleem is hier verreweg het grootste probleem, waar ik niet veel mee kan. Het probleem is te groot en ik denk niet dat ik de persoon ben om daar iets in te veranderen. Het mooie aan briliant cut is dat er gekeken wordt naar kansen en alternatieven, in plaats van het probleem zelf. Een gedachte is namelijk dat het alcoholgebruik werkeloosheid tot gevolg heeft, of zelfs de oorzaak is. Als ik binnenkom in briliant cut om mijn was af te geven, wordt me meteen van meerdere kanten gevraagd wanneer ik weer kom. Ik voel me er welkom, ik heb het idee dat mijn hulp gewaardeerd wordt – maar zeker ook dat ik als persoon gewaardeerd wordt. Naar dat gevoel was ik onder andere op zoek, dus ik ben ontzettend blij dat ik het hier gevonden heb. Ik hoop in de toekomst een samenwerkingsverband met de gevangenis op te kunnen stellen zodat de stages met elkaar verbonden worden.
Qua rust heb ik de afgelopen weken ook heel wat ingehaald. Zo ben ik een lang weekend naar de Augrabiës Falls geweest, in het noorden van Zuid-Afrika. De route daarnaartoe alleen al was de moeite waard. Ik heb een tijd in de woestijn gestaan – inclusief temperatuur – wat heel indrukwekkend was. Wat een stilte, wat een droogte en wat een rust. We hebben nog geprobeerd om de grens van Namibië over te steken, maar dit is net niet gelukt. We hadden onze stempel na sluitingstijd gehaald, waardoor we eigenlijk geen andere keuze hadden dan om weer terug te keren. Het was nog best een grappig verhaal. De watervallen zelf (nr. 5 van de wereld) waren heel erg mooi. Wat een kracht, wat een hoogte. We besloten om een hiking route te doen. Wandelen in Afrika is toch iets anders dan ik gedacht had…. Een avontuurlijke tocht van zeker 3 uur in 40 graden volgde. Toen we uiteindelijk op de weg uitkwamen, heeft een man ons met zijn ‘bakkie’ naar het restaurant gebracht. Hier hebben wij hem wat drinken aangeboden en hebben we lekker een uur zitten kuieren. In de avonden hebben we lekker gebraaid, waarvan de techniek ons ook steeds meer bekend wordt. Toen we terugkwamen is er in het huis wat onrust geweest omtrent de vakantie. De afgelopen week was het vakantie voor de scholen waardoor ook wij een week vrij hadden. Na heel wat gedoe kon ik mee met de Belgische meiden die de tuinroute gingen doen. Op zaterdagochtend vertrokken we naar Wilderniss. Ons hostel was aan het strand, waar we dan ook de middag hebben doorgebracht. Op zondag hebben we een kano tocht gedaan naar de watervallen. In de middag hebben we een prachtige wandeling gemaakt over de bergen langs de zee. Daar hebben we de ‘caveman’ bezocht. Op maandag zijn we naar de Cango Caves geweest, de grootste grotten ter wereld. In de middag zijn we in Oudtshoorn naar het KKNK festival geweest. Hier hebben we genoten van de gezellige markten en zijn we naar een concert geweest. Mijlpaal – Denise heeft gedanst bij een concert! Hoe geweldig is dat, een Afrikaans concert. De top 40 werd gecoverd, met onder andere nummers van Tina Turner. Met het zwarte, swingende publiek kun je wel raden wat er gebeurde. De stoelen bleven onbezet en de tent swingde de pan uit. Het maakte niet uit hoe oud je was, iedereen deed mee. Dinsdag heb ik een hele bijzondere ervaring opgedaan. Ik denk dat het mijn mooiste ervaring in Zuid-Afrika is. We zouden gaan paardrijden bij Potlierskop. 3 van de 4 meiden, waaronder ik, hadden nog niet eerder op een paard gezeten en hadden een rustige excursie voor ogen. Voor we het wisten gingen de paarden in galop de geweldige bergen op (en af). Wat een prachtige natuur en wat een geweldige manier om op safari te gaan. Ja, we hebben olifanten, zebra’s, neushoorns, gnoes en impala’s gezien. Door velden van proteas reden we 2 uur door het park. Woensdag reden we naar het drukke Kaapstad toe. Bij V&A Waterfront hebben we wat gegeten en gewinkeld. Toen we de tijd vergeten waren moesten we al sprintend de weg naar de auto weer terug vinden. Daarvandaan probeerden we ons zo snel mogelijk te handhaven in het Kaapse verkeer. Het station van Kaapstad is best groot als je haast hebt.. 2 minuten voor vertrek arriveerde ik bij de Greyhound richting Kimberley. Na het inchecken, was het toch eindelijk gelukt. 5 minuten te laat en zwaar oververhit begon ik mijn terugreis naar de Noord-Kaap. Hier haalden 2 andere studenten mij weer op. Ik heb nu nog een lang weekend vrij in het rustige en warme Douglas. Maandag gaan we er weer vol tegen aan.
Om toch nog iets van mijn ‘bizarre verhalen’ te delen… De bliksem heeft hier de bliksemafleider van het huis getroffen. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren en ik vond het toch wel schrikbarend. Een ander natuurverschijnsel is de zandtornado. Zowel op het sportveld als op de school waait het zand soms flink op waardoor er een tornado ontstaat. Ontzagwekkend kun je het in ieder geval noemen.
Bedankt allemaal weer voor het lezen van mijn blog. Ik lees de reacties altijd met een grote glimlach.
-
03 April 2014 - 17:43
Jane Lasonder:
Wauw Denise,
wat mooi allemaal , wij geniet van je verhalen , wat gaaf allemaal wat ben je dapper en zal je veel leren ,veel fotos maken oké:) Wij bidden voor je
jane -
03 April 2014 - 18:09
Suzanne:
Wow wat een bizarre, toffe, mooie ervaringen! Ik had graag achterop het paard gezeten bij de safari haha;) -
03 April 2014 - 19:45
Mam:
De koringkrieken lijken wel op prehistorische... ik zal het niet verklappen. Gelukkig zijn die niet hier! Wat maak je veel mee in jouw avontuur met ons langs de zijlijn :) xx
-
03 April 2014 - 19:53
Charlotte:
Wauw Denise, ik geniet weer als ik een blog voorbij zie komen! wat onwijs mooi om te lezen weer. Geniet er van he! ik geniet met je mee vanaf hier :) -
03 April 2014 - 22:29
Jantien:
Hallo Denise, ik heb ook even naar de koringkriek gekeken. Brrrr, niets voor mij, maar die slang vind ik eigenlijk nog griezeliger! Wat een belevenissen allemaal. We kijken weer uit naar de volgende blog. Geniet van alles, veel plezier ook. Liefs Martien en Jantien. -
04 April 2014 - 10:31
Rene En Ria:
Wauww Denise...wat een verhaal weer. Enge dieren allemaal. Wandelen in Afrika, mooi hoor!
Je maakt wel wat mee zo.
Geniet van alles en " alles sal reg komme" Toch? liefs Rene en Ria xx -
04 April 2014 - 15:57
Erica Bliek:
Lieve Denise...Wauw wat een belevenissen.Maar wat is het mooi om dit allemaal mee te mogen, en kunnen maken.Geniet maar veel!Kijken uit naar je volgende blog.Liefs Erica en Huib -
04 April 2014 - 20:55
Iris:
Hey lieve Denise,
Bedankt voor je verhaal! En heel veel succes, zegen en plezier daar. Knuffel! -
05 April 2014 - 12:45
Marjolein En Mark:
Hoi Denise!
Wat een belevenissen allemaal! Gaaf hoor, geniet van alles! Afrika is prachtig!
Veel plezier nog! Liefs, Marjolein en Mark -
06 April 2014 - 13:34
Anita En Wim:
Lieve Denise... Wauw wat een belevenissen allemaal. Geniet er zoveel mogelijk van en we kijken uit naar je
volgende blog een lieve groet Wim en Anita
-
06 April 2014 - 19:44
Lucia En Kees Bliek:
Hoi Denise..... tjonge wat maak jij veel mee!!
Wat een beleving allemaal. Geniet ervan en lieve groeten
van ons. Groetjes van Kees en Lucia. -
07 April 2014 - 09:17
Annie:
Leuk om je zo een beetje te volgen. In mijn oren klinkt het allemaal geweldig. Hoop dat je er ook echt van genieten kan.Veel succes de komende tijd en ik zie uit naar je volgende berichtje
Groetjes Annie (en Jobert)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
