“She visited Ghana in June, last year”
Door: Denise
Blijf op de hoogte en volg Denise
10 Februari 2016 | Ghana, Tamale
“She visited Ghana in June, last year.” Deze zin heb ik vaak gehoord de afgelopen anderhalve week. Simone en ik zijn op 28 januari 2016 vertrokken naar Ghana, om hier vorm te geven aan ons afstudeeronderzoek. In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat ik in juni 2015 naar Ghana ben afgereisd. Ik heb toen kennis gemaakt met de organisatie Community Partnership for Youth and Women Development en ik verbleef in een traditional Dagomba village. Sinds 2 februari bevinden we ons in Tamale, de plaats waar het afstudeeronderzoek uitgevoerd wordt. Het onderzoek, gericht op de versterking van eigenwaarde bij kinderen (door middel van sport en spel), is deze week van start gegaan.
De ACCRAmatiseringsperiode is voorbij. Vier volle dagen genoten wij van het leven in Accra, voordat we naar Tamale vertrokken. Ik kan gerust stellen dat we erg gezegend zijn met onze vrienden in Accra, die ons met liefde ontvingen. We hebben veel uitstapjes gemaakt, indrukken opgedaan en culinaire hoogstandjes geproefd. De uitstapjes hadden vaak als doel om iets van het Ghanese leven en de onderling verschillende levensstijlen te ervaren. Onder culinaire hoogstandjes versta ik: fufu, banku, waanzinnig lekkere kokosnoten, gerechten met rijst, vis (alles dient gegeten te worden), koeienhuid en krabbetjes. Ter informatie: de krabbetjes worden levend gekocht, gekookt en vervolgens in z’n geheel opgegeten. Dit leverde wat hilarische momenten op met Simone, wat is het fijn om dit met elkaar te kunnen delen! Laten we zeggen dat het bezoek aan Accra veel ‘first time experiences‘ met zich mee bracht. Het leven hier in Ghana is zo anders dan in Nederland, dat elke poging tot een beschrijving hiervan, een tekort zal doen aan de Ghanese cultuur. Ik zie veel uiterlijke verschillen, maar de achterliggende (basis)assumpties blijven vaak verborgen. Hoewel ik lang niet alles begrijp van het leven hier, en de indrukken me weleens teveel worden, weet ik dat God erbij is en alles in Zijn hand houdt. Op een avond waren we onderweg naar huis, toen een kakkerlak de weg overstak. Je begrijpt dat ik al bijna op de rug van degene voor mij zat, toen ik deze voorbij zag komen. De dag erna echter, stond ik oog in oog met een kakkerlak in een zeer kleine ruimte. Hoewel ik dit niet de meest prettige les vond, heb ik er wel iets van geleerd. Ik geloof namelijk dat een mens niet meer gegeven wordt dan hij of zij aan kan. Dit is (ook voor mij) geen gemakkelijke uitspraak, maar wel erg hoopvol om aan vast te houden. Ik herken een zekere opbouw in mijn vervelende ontmoetingen met ongedierte, waarin ik mag groeien in (zelf)vertrouwen. Ik hoop dat deze opbouw representatief is voor het gehele verblijf in Ghana, dat ik op een rustig tempo mag leren lopen in een nieuwe cultuur. Gelukkig heb ik een zeer liefdevolle Vader die me bij de hand neemt, in elke uitdaging die ik aan ga.
Het is waarschijnlijk geen geheim meer dat ik wat uitdagingen heb gekend de afgelopen weken. Al enige tijd loop ik rond met buikklachten, welke mijn welzijn in de weg staan. Deze keer kan het niet van de pepers of de bonen komen, omdat ik deze niet eet. Een uitdaging draagt altijd een uitnodiging in zich, om de uitdaging aan te gaan of deze af te slaan. Ditmaal geef ik me niet snel gewonnen en bestrijd ik alle schadelijke stoffen met mijn ‘apotheek to go.’ Zo wens ik de komende tijd met uitdagingen om te gaan, zonder angst – ertegen aan!
Op 2 februari reisden we per bus (ruim 12 uur) af naar Tamale, waar we ’s avonds de directeur van de organisatie en onze gastgezinnen ontmoetten. Accra en Tamale zijn voor mij twee verschillende werelden, waar een ieder letterlijk en figuurlijk een eigen taal spreekt. In het kader van ons onderzoek en met het oog op mijn welzijn, heb ik gevraagd om mij te plaatsen in een gastgezin met minder uitdagingen (ten opzichte van de vorige keer). Na amper een week voel ik me hier al helemaal thuis. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ik ben elke dag dankbaar voor stromend water, de ventilator en een Engels sprekend gastgezin. Nouja… sinds een paar dagen is er geen stromend water meer. De ventilator wordt trouwens nog nauwelijks gebruikt, want deze periode wordt gekenmerkt door de Harmattan. Ik schat de temperaturen tussen de 24 en 32 graden, wat enorm verschilt met mijn verblijf in Juni! De behaaglijke temperaturen brengen echter wel dagelijkse zandstralen met zich mee. Na een dag werken ben ik zeker bruin, maar of het van de zon komt… Binnen een maand zal de Harmattan verdwijnen en zullen de temperaturen stijgen. Ook met de uitdaging van het weer leer ik stapsgewijs lopen. Onze eerste dagen in Tamale stonden in het teken van introductie. Zo werden we rondgeleid in de stad, bezochten we scholen, After School Programs en Early Childhood Development Centre’s. In onze gastgezinnen beleven Simone en ik onze eigen avonturen. Daarover de volgende keer vast meer!
Een weerzien met mijn vrienden in Ghana is bijzonder mooi en meer dan waardevol. Daarnaast voel ik me ontzettend bevoorrecht dat ik iets mag betekenen voor de kinderen in de communities.
De ACCRAmatiseringsperiode is voorbij. Vier volle dagen genoten wij van het leven in Accra, voordat we naar Tamale vertrokken. Ik kan gerust stellen dat we erg gezegend zijn met onze vrienden in Accra, die ons met liefde ontvingen. We hebben veel uitstapjes gemaakt, indrukken opgedaan en culinaire hoogstandjes geproefd. De uitstapjes hadden vaak als doel om iets van het Ghanese leven en de onderling verschillende levensstijlen te ervaren. Onder culinaire hoogstandjes versta ik: fufu, banku, waanzinnig lekkere kokosnoten, gerechten met rijst, vis (alles dient gegeten te worden), koeienhuid en krabbetjes. Ter informatie: de krabbetjes worden levend gekocht, gekookt en vervolgens in z’n geheel opgegeten. Dit leverde wat hilarische momenten op met Simone, wat is het fijn om dit met elkaar te kunnen delen! Laten we zeggen dat het bezoek aan Accra veel ‘first time experiences‘ met zich mee bracht. Het leven hier in Ghana is zo anders dan in Nederland, dat elke poging tot een beschrijving hiervan, een tekort zal doen aan de Ghanese cultuur. Ik zie veel uiterlijke verschillen, maar de achterliggende (basis)assumpties blijven vaak verborgen. Hoewel ik lang niet alles begrijp van het leven hier, en de indrukken me weleens teveel worden, weet ik dat God erbij is en alles in Zijn hand houdt. Op een avond waren we onderweg naar huis, toen een kakkerlak de weg overstak. Je begrijpt dat ik al bijna op de rug van degene voor mij zat, toen ik deze voorbij zag komen. De dag erna echter, stond ik oog in oog met een kakkerlak in een zeer kleine ruimte. Hoewel ik dit niet de meest prettige les vond, heb ik er wel iets van geleerd. Ik geloof namelijk dat een mens niet meer gegeven wordt dan hij of zij aan kan. Dit is (ook voor mij) geen gemakkelijke uitspraak, maar wel erg hoopvol om aan vast te houden. Ik herken een zekere opbouw in mijn vervelende ontmoetingen met ongedierte, waarin ik mag groeien in (zelf)vertrouwen. Ik hoop dat deze opbouw representatief is voor het gehele verblijf in Ghana, dat ik op een rustig tempo mag leren lopen in een nieuwe cultuur. Gelukkig heb ik een zeer liefdevolle Vader die me bij de hand neemt, in elke uitdaging die ik aan ga.
Het is waarschijnlijk geen geheim meer dat ik wat uitdagingen heb gekend de afgelopen weken. Al enige tijd loop ik rond met buikklachten, welke mijn welzijn in de weg staan. Deze keer kan het niet van de pepers of de bonen komen, omdat ik deze niet eet. Een uitdaging draagt altijd een uitnodiging in zich, om de uitdaging aan te gaan of deze af te slaan. Ditmaal geef ik me niet snel gewonnen en bestrijd ik alle schadelijke stoffen met mijn ‘apotheek to go.’ Zo wens ik de komende tijd met uitdagingen om te gaan, zonder angst – ertegen aan!
Op 2 februari reisden we per bus (ruim 12 uur) af naar Tamale, waar we ’s avonds de directeur van de organisatie en onze gastgezinnen ontmoetten. Accra en Tamale zijn voor mij twee verschillende werelden, waar een ieder letterlijk en figuurlijk een eigen taal spreekt. In het kader van ons onderzoek en met het oog op mijn welzijn, heb ik gevraagd om mij te plaatsen in een gastgezin met minder uitdagingen (ten opzichte van de vorige keer). Na amper een week voel ik me hier al helemaal thuis. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ik ben elke dag dankbaar voor stromend water, de ventilator en een Engels sprekend gastgezin. Nouja… sinds een paar dagen is er geen stromend water meer. De ventilator wordt trouwens nog nauwelijks gebruikt, want deze periode wordt gekenmerkt door de Harmattan. Ik schat de temperaturen tussen de 24 en 32 graden, wat enorm verschilt met mijn verblijf in Juni! De behaaglijke temperaturen brengen echter wel dagelijkse zandstralen met zich mee. Na een dag werken ben ik zeker bruin, maar of het van de zon komt… Binnen een maand zal de Harmattan verdwijnen en zullen de temperaturen stijgen. Ook met de uitdaging van het weer leer ik stapsgewijs lopen. Onze eerste dagen in Tamale stonden in het teken van introductie. Zo werden we rondgeleid in de stad, bezochten we scholen, After School Programs en Early Childhood Development Centre’s. In onze gastgezinnen beleven Simone en ik onze eigen avonturen. Daarover de volgende keer vast meer!
Een weerzien met mijn vrienden in Ghana is bijzonder mooi en meer dan waardevol. Daarnaast voel ik me ontzettend bevoorrecht dat ik iets mag betekenen voor de kinderen in de communities.
-
11 Februari 2016 - 07:41
Mam:
Lieve Denise, wat mooi dat je je ervaringen op deze manier kunt omschrijven. Ook dat je je beschermt weet. Onze eerste ervaring met een kakkerlak was vooral het reuze formaat van ongedierte. Shokking. Dat dat uberhaupt bestaat! Griebes. Doodgetrapt door een ober ...
Geweldig dat jullie zo gastvrij zijn ontvangen. We hebben op andere manieren ook contact, maar vind het leuk om op je eerste blog hier een reactie te plaatsen. De kop is er af, heel veel succes met het Ghanese leven en met jullie onderzoek. Xx -
11 Februari 2016 - 07:45
Mam:
Oeps... beschermt moet natuurlijk met een d -
11 Februari 2016 - 23:24
Jolanda (HU):
Beste Denise,
Mooi te lezen dat je er weer bent. Dat je je zomerperiode van afgelopen jaar nu weer mag voortzetten. Ik wens je /jullie alle succes en ik blijf je graag volgen.
Groet, Jolanda -
13 Februari 2016 - 07:59
Eva:
Lieve korinkriek van me, ik ben onwijs trots hoe je de dingen aanpakt daar! Goed dat je voor jezelf kiest door in een iets minder 'zwaar' gastgezin geplaatst te worden. Je ontmoetingen met kakkerlakken worden met de dag meer oké, denk ik zo. Sterkte met je buikklachten, ik hoop dat je je snel beter voelt! Heel veel plezier en succes met je onderzoek en leven daar! X -
17 Februari 2016 - 15:08
Lucia:
Hoi Denise;
Heel leuk om jou reisverslag te mogen lezen! Petje af voor de dingen die jij daar doet en nog gaat doen. Het eten is al een hele uitdaging op zich! Heel veel plezier nog met veel mooie momenten toegewenst! Hartelijke groeten van ons! -
29 Februari 2016 - 02:17
Ron Wilkens:
Hoe is het met jouw nu gaat alles goed?
Tijdje ziek geweest daarom geen reactie verstuurd.
Gaat het nu wat beter met jouw?
Tof dat je door gaat en alles toch doet die je wilt doen.
Kan jij mij even persoonlijk wat versturen op mijn e-mail adres want ik kan soms niet alles lezen.
Hoe dat kan snap ik niet maar de reactie s van andere gasten die je volgen doe je het goed ondanks alles hoe het met jouw gaat.
Dit had ik wel verwacht van jouw je gaat er voor en daarom vind ik je TOPPIE
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
